پناهندگی عثمان جعفر به نیروهای پشتیبانی سریع در کنیا: ابعادی نو در بحران سودان
در دنیایی که سیاست‌های نظامی با تحولات تاریخ در هم تنیده است، تصمیمات بزرگ معمولاً به‌عنوان اقداماتی ناگهانی ظاهر نمی‌شوند، بلکه حاصل معادلات پیچیده‌ای از تنش‌ها، محاسبات شخصی و تحولات استراتژیک هستند. انشقاق عثمان جعفر بیلا از ارتش سودان و پیوستن او به نیروهای حمایت سریع در کنییا به‌عنوان یک علامت هشدار در مسیر تحولات نظامی سودان به حساب می‌آید. این تصمیم که برای بسیاری غیرمنتظره و حتی عجیب به نظر می‌رسد، در واقع نتیجه یک درگیری طولانی میان قدرت‌های نظامی سودان و ابهاماتی در صحنه سیاسی این کشور است.
ارتش سودان در دل انشقاقات
اگر به تاریخ ارتش سودان نگاه کنیم، این نیرو یک مؤسسه نظامی با قدمت است، اما در سال‌های اخیر شاهد تحولی اساسی در ماهیت عملکرد این نهاد بوده‌ایم. پس از سقوط رژیم بشیر در سال ۲۰۱۹، ارتش سودان با چالش‌های داخلی و خارجی زیادی روبه‌رو شد که فراتر از توانایی آن برای مدیریت وضعیت بود. انشقاق‌ها و درگیری‌های داخلی میان جناح‌های مختلف نظامی به یک واقعیت روزمره تبدیل شده است و به نظر می‌رسد این فضای پرتنش، عثمان جعفر بیلا را به این نتیجه رسانده که باید از ارتش سودان جدا شده و به نیروهای حمایت سریع بپیوندد.اگر ارتش سودان بخشی از اقتدار خود را در دوران پس از بشیر از دست داده است، نیروهای حمایت سریع که تحت فرماندهی محمد حمدان دقلو (حمیدتی) قرار دارند، تبدیل به مهم‌ترین نیروی نظامی سودان شده‌اند. این شبه‌نظامیان که از دل مناطق مرزی به قلب سیاست نظامی سودان آمده‌اند، به نظر می‌رسد گزینه جذابی برای هر نظامی باشند که در ارتش سودان احساس عدم رضایت می‌کند.
